Nie mogę być sama. Wtedy jest mi smutno i mam ochotę znów to zrobić. Wyjąć moją przyjaciółkę spod klapki telefonu, przejechać po nadgarstku. Patrzeć na spływającą powoli krew, nie czuć już tego bólu w środku, tego smutku, który powoli wypełnia moje całe wnętrze, z czasem to wszystko będzie jak dawniej. Przynajmniej ty tak myśl. Nadal myśl o mnie że jestem szczęśliwą zwykłą dziewczyną, która każdemu potrafi pomóc. Owszem potrafię, ale nie każdemu, poprostu niektórzy mają takie problemy które potrafią sami rozwiązać, lecz nie są tego świadomi. Czasem wsytarczy tylko troszeczkę pomyśleć. No ale skoro pomagam innym, to dlaczego nie pomogę samej sobie? Piszę to na Biologi, lecą mi powoli łzy, ale kogo to obchodzi. Przecież to tylko ta szczęśliwa dziewczyna.. płaczę pewnie ze szczęścia, ale niee.. Oni nie znają mnie na tyle dobrze by wiedzieć co mi jest.Nikt mnie na tyle nie zna, nawet ja sama się do końca nie znam. Może i to dziwne ale sam pomyśl, ciągle odkrywasz w sobie coś nowego.

If you don't live for something, you will die for nothing.